در قرن هفتم هجری شاعری می‌زیست که به او القابی چون استادِ سخن، پادشاهِ سخن، شیخِ اجلّ و … داده‌اند. این شاعر بلند آوازه با نام اصلی ابومحمّد مُشرف‌الدین مُصلح بن عبدالله بن مشرّف در شیراز به دنیا آمد. وی در طول زندگی خود بوستان و گلستان را به رشته تحریر در آورد و یکی از معروف‌ترین شعرای دوره اتابکان و حمله مغول به ایران بود. کتاب «سعدی» با نثری روان و بسیار ساده زندگی این غزل‌سرای بزرگ ایرانی را شرح می‌دهد و شما را با سبک زندگی و سختی‌هایی که این شاعر در راه رسیدن به اهدافش پشت سر گذاشته آشنا می‌کند.