درباره کتاب توقف ناپذیر
کتاب توقف ناپذیر که ۱۹ فصل دارد، حاوی یک خودزندگی‌نامه به قلم ماریا شاراپووا است. او که در سال ۱۹۸۷ به دنیا آمد، یک تنیسور مشهور روس است. ماریا در سال های ۲۰۱۲ و ۲۰۰۵ رتبهٔ اول بین تنیس‌بازان زن دنیا را کسب کرد. در سال ۲۰۰۸ با کنارزدن رقبایی مثل «ژوستین انه» و «آنا ایوانوویچ»، قهرمان اولین گرند اسلم سال یعنی مسابقات آزاد استرالیا شد. او جزو ده تنیس‌باز جهان است که توانسته هر چهار گرند اسلم ویمبلدون ۲۰۰۴، آزاد آمریکا در ۲۰۰۶، آزاد استرالیا در ۲۰۰۸ و آزاد فرانسه در ۲۰۱۲ را فتح کند؛ همچنین برای اولین‌بار درالمپیک ۲۰۱۲ شرکت کرد و برندهٔ مدال نقره شد. شاراپووا هشت فینال گرند اسلم دارد که در چهار فینال بازنده شده است و جزو ۳۰ تنیس‌باز برتر جهان در طول تاریخ است. ماریا شاراپووا کاری را انجام داد که تا قبل از او هیچ‌یک از زنان ورزشکار شوروی سابق و یا روسیه موفق به انجام آن نشده بودند. او در صدر جدول رتبه‌بندی انجمن تنیس زنان جهان قرار گرفت و بیشترین دست‌مزدها را در بین زنان ورزشکار دریافت کرد.
بخشی از کتاب توقف ناپذیر
«هنوز در آکادمی زندگی می‌کردم و از آن متنفر بودم. شاید معاملهٔ خوبی کرده بودیم، اما هنوز زندگی قدیمم را داشتم. می‌خواهم نامش را زندان بگذارم، اما فکر می‌کنم واقعا یک زندان تنیس بود. همهٔ آکادمی‌ها این گونه‌اند، مانند زندان ساخته می‌شوند، ساختمان‌های زمخت و راه‌های باریک، محدودیت رفت و آمد و حیاط‌ها، صف غذا، دعوا و درگیری و بحث با کارکنان آنجا. زمین‌های تنیس و باشگاه‌های بدنسازی همیشه مانند تابوت‌های خالی منتظرتان هستند. بیدار می‌شوید آنجا هستند. می‌خوابید آنجا هستند.
در سوئیتی در خوابگاهی بزرگ زندگی می‌کردم. یک حمام، یک اتاق‌پذیرایی و دو اتاق‌خواب که در هر کدام دو تخت دو طبقه داشتند. چهار دختر در هر اتاق و هشت دختر در هر سوئیت. هم‌اتاقی‌هایم دائما در چرخهٔ تغییر بودند، کار می‌کردند، زجر می‌کشیدند، کم می‌آوردند و به خانه برمی‌گشتند. صبح روز بعد، ملافه‌های تخت عوض شده و آمادهٔ دختر بعدی بود.