معرفی کتاب تهران بغداد، پایانی بر دولت خود خوانده
کتاب تهران بغداد، پایانی بر دولت خود خوانده، مجموعه‌ای از یادداشت‌های محمد مهدی ملکی در خصوص روند تحولات مختلفی است که عراق در سال‌های اخیر، در ابعاد سیاسی و امنیتی پشت سر گذاشته است.
عده‌ای در توصیف عراق از تعبیر کشور موزاییکی استفاده می‌کنند که شاید یکی از کامل‌ترین تعاریفی باشد که بتوان از این کشور ارائه داد.
عراق، کشوری که دارای تنوع مذهبی و قومی بسیاری است و در یک تقسیم‌بندی کلی می‌توان آن را به شیعه، سنی و کرد دسته‌بندی کرد، این کشور از طوایف و قبیله‌های مختلفی برخوردار است که هر یک مطالبات و منافع متضادی با یکدیگر دارند که نمود اهداف متعارض آن‌ها را می‌توان در مسائل کلان سیاسی و اقتصادی عراق مشاهده کرد.
یکی از موانع پیشرفت، آبادانی و توسعه عراق که مشکلاتی هم در مسیر تثبیت نظام مردم سالاری و دموکراسی در سال‌های اخیر برای عراق ایجاد کرد، اختلافات و تضادهای میان اقوام و مذاهب آن کشور بوده که البته روند کنونی و فضای سیاسی و اجتماعی عراق نشان از آن دارد که با کم‌رنگ شدن هویت طایفه‌ای، هویت ملی در میان عراقی‌ها در حال تقویت است که مصداق آن را می‌توان ارائه لیست‌های مشترک میان شیعه و سنی در انتخابات اخیر عراق دانست.
عراق یکی از مهم‌ترین کشورهای جهان عرب و اسلام به حساب می‌آید و می‌تواند در منطقه غرب آسیا بازیگر مهم و تاثیرگذاری باشد و به همین علت است که از سوی قدرت‌های بزرگ جهانی از جمله آمریکا همواره مورد توجه ویژه‌ای قرار داشته و آن‌ها با توطئه‌های مختلفی تلاش کردند نفوذ خود را در آن کشور گسترش دهند.
آمریکا در سال 2003 با تجاوز نظامی به خاک عراق، صدام دست نشانده خود را سرنگون کرد به این امید که بتواند در عراق جدید از قدرت و نفوذ بیشتری برخوردار باشد که نه تنها چنین نشد بلکه با هشیاری مردم، مرجعیت و مسئولین آن کشور در دوران پس از سقوط صدام، دست آمریکا تا حدی زیادی از منابع قدرت و ثروت عراق کوتاه شد.
در سال‌هایی که تروریست‌های داعش به خاک عراق تجاوز و بخشی از مناطق آن را به تصرف خود درآوردند، این جمهوری اسلامی ایران بود که به عنوان اولین کشور بنا به خواست رسمی بغداد به کمک دولت و ملت عراق شتافت تا آن‌ها بتوانند از تمامیت ارضی و استقلال خود حفاظت کرده و در نهایت هم موفق به بیرون راندن افراط‌گراهای تکفیری شدند.
روابط راهبردی میان ایران و عراق امروز به عنوان یکی از بهترین مصادیق و الگوهای روابط میان کشورها مطرح شده است، ارتباط دیرینه میان رهبران سیاسی دو طرف، نزدیکی ملت‌های ایران و عراق، اشتراکات زیاد فرهنگی، دینی، تاریخی و جغرافیایی از دیگر موارد نزدیکی میان دو کشور به حساب می‌آید.
بنابراین، امروز شاهد این هستیم که علی رغم توطئه‌های مختلف بدخواهان، همکاری‌های میان ایران و عراق در حوزه‌های مختلف اقتصادی، سیاسی، امنیتی، فرهنگی و اجتماعی گسترش پیدا کرده است.
مسائلی چون تروریسم و گروه‌های تروریستی افراط‌گرا و مبارزه با آن‌ها، لزوم تقویت نیروهای مردمی عراقی تحت عنوان حشد شعبی برای حفظ و گسترش ثبات سیاسی و امنیتی ایجاد شده، افزایش همکاری‌های میان ایران و عراق به عنوان دو کشور همسایه و متحد با اشتراکات بسیار و برخورداری از 1400 کیلومتر مرز زمینی و بسیاری موارد دیگر از جمله موضوعاتی است که در این کتاب به رشته تحریر در آمده است.
در بخشی از کتاب تهران بغداد، پایانی بر دولت خود خوانده می‌خوانیم:
به دنبال اعتراضات گسترده مردم عراق که در مخالفت با فساد اداری مالی دستگاه‌های دولتی آن کشور در شهرهای مختلف برگزار شد، مرجعیت عراق به حمایت از مردم برخاست و از دولت درخواست کرد تا به این موضوع که آن را حق مردم بر شمرده بود با شجاعت و قدرت رسیدگی نماید، دولت عبادی هم بی‌درنگ دست به کار شد و طرح هفت ماده‌ای را جهت اصلاحات سیاسی اداری کشور ارائه کرد که تا به امروز به جد پیگیر اجرایی شدن آن است.
انحلال چهار وزارتخانه، ادغام شش وزارت خانه، کاهش حقوق نمایندگان پارلمان عراق، حذف برخی پست‌ها و مناصب همچون معاونت‌های ریاست جمهوری و نخست وزیری، بازنشستگی زودتر از موعد برای برخی از مدیران کل دستگاه‌های دولتی، تعدیل مشاوران روسای قوای سه گانه و وزرا و برکناری تعدادی از سفرای عراق را می‌توان به عنوان برخی اقداماتی نام برد که عبادی و دولت وی آن‌ها را در راستای اصلاحات مذکور تا کنون انجام داده‌اند که البته این‌ها همگی با حمایت گسترده مردم، مرجعیت، احزاب و شخصیت‌های سیاسی و پارلمان عراق همراه شده است.
یکی از اهداف این اصلاحات را می‌توان تقویت بنیه دفاعی و امنیتی عراق به منظور مقابله هر چه بهتر با تروریسم بیان کرد، بدین نحو که بخشی از حقوق و مزایای مناصب و پست‌هایی که پرداخت آن‌ها حذف و یا کاهش پیدا کرده‌اند صرف تجهیز کردن نیروهای دفاعی عراق خواهد شد.